Da Fadrina Hofmann -
Minchatant nun esa simpel dad esser schurnalista locala. Far dret a tuots es impussibel. La redacziun pretenda üna tenuta critica, la regiun less gnir preschantada be in sia megldra splendur. Ün insaj.
Eu nu less plondscher. Meis manster es la cana. Eu n’ha mincha di dachefar cun oters temas, cun persunas interessantas. Eu sun ün di a far üna reportascha sün ün vadret, l’oter di fetscha ün’intervista cun ün cuschinunz renomnà in ün hotel da tschinch stailas e’l terz di possa visitar ün observatori da stailas. Eu dod istorgias captivantas, survegn invistas exclusivas e vegn cunfruntada cun temas brisants. Mincha di porta alch oter. Rutina nu daja, lungurella neir na.Grondius.
Cler cha no valütain
La sfida in mia funcziun sco schurnalista locala es beda mantgnair la balantscha tanter sduvlar e lodar. Mia lezcha es quella d’avair in gazetta quels temas chi occuppan a la cumünanza. Adüna nu sun quels temas be agreabels. Anzi, minchatant vaja per istorgias cha’ls pertocs zoppantessan plü jent. Eu nu sun ni dedectiva ni advocata, ma schi va per chosas chi han consequenzas per daplü co be üna o duos persunas, nu das-cha sco schurnalista serrar ils ögls. Objectività es la maxima aint in meis manster. Objectività voul dir in quist cas: laschar gnir a pled a tuots, provar da nu valütar, esser vardaivel e fair. Quai prouva da far mincha di. Ma eir no schurnalists eschan be umans. Eir no vain preferenzas e valuors. Cun tscherner ün pled o cun decider che infuormaziun chi vain priorisada faina automaticamaing üna valütaziun. No decidain che importanza cha che tema ha o che oppiniun chi survain quant spazi. Quista selecziun capita in mincha mez da massa. Quai es bainschi üna spezcha da pussanza, ma eir üna gronda respunsabiltà.
Grazia fitg a tut ils sponsurs da LATABLA:
Tuots han agens interess
In meis intschess da lavur nu daja propi temas chi han üna relevanza mundiala. Minchatant però stuna svessa stutta che effet ch’ün pêr lingias in gazetta pon avair. Cha las medias sun dvantadas ün instrumaint fich efficiaint han organisaziuns e gruppas d’interess inclet fingià dalönch. Id es da star attent da nu’s laschar instrumentalisar dad oters cun scriver artichels.Mincha di vegnan mails cun communicaziuns da pressa. Mincha speditur as giavüscha publicitàpositiva o less ragiundscher ün böt. I dà però eir mails da persunas chi vöglianbe dar tips ed inputs. Minchatant sun quels abstrus, minchatant üna buna funtana.
Sbagls visibels per tuots. Il plü invidas n’haja als tuotsapiaints. A quels chi han adüna da reclomar alch. Mia lavur es oramai publica. Sch’eu fetsch ün sbagl – e quai vain avant amo minchatant – es quel visibel per tuots. Pel solit til vezza svessa sco prüma e m’agit a mort. Lura esa stupend pella morala schi vegnan eir amo telefons, chartas o mails cul avis cha la signura schurnalista nun haja darcheu üna jada ingün’idea. Critica constructiva saja acceptar bain, ma quella cul martè sül cheu am va terribel sülla nerva. E las attachas persunalas, quellas am dan eir amo davo tants ons i’l manster da ruojer.
Eir far plaschair tocca pro
Basta, eu n’ha dit al cumanzamaint ch’eu nu lessa plondscher. Vairamaing n’haja eir pac motiv da far quai. Id es nempe uschea cha la quantità da cumplimaints e reacziuns positivas es bainquant plü ota co quella da las criticas. Eu stögl conceder ch’eu giod mincha singula frasa chi cumainza cun „grazcha fich“. Vairamaing scriva nempe blerun plü jent las istorgias bellas, quellas chi fan plaschair e chi sustegnan ad üna persuna o ad üna gruppaziun. La plü flotta incumbenza es üna jada l’on quella da pudair ir a far ün viadi da pressa e da scriver sur dal lö visità. Da quels artichels han pel solit tuots plaschair. Oter co schi vain purtretà ün lö in Austria. Meis ultim viadi n’haja nempe fat i’l Pillerseetal. Eu d’eira inchantada da la cuntrada e da la sporta sül löe quai n’haja eir scrit. Pacs dis plü tard m’ha cità üna gazetta dal Partenz: „Anstatt die heimische Tourismus-Industrie tatkräftig in ihrem täglichen Kampf um die Gunst der Gäste zu unterstützen, lobpreist man die Konkurrenz. Da fehlen einem wahrlich die Worte“. I nun es propi na adüna simpel dad esser schurnalista...
*In „La columna“descriva Fadrina Hofmann mincha mais quai chi occuppa e movainta ad üna schurnalista e mamma in Engiadina.